De beelden in migratie (imperium) worden onderstreept door het constante geluid van stromend of druppelend water. Aitken portretteert de wilde dieren in de steriliteit van de motelkamers als sublieme wezens in een diffuus, helder licht. Hun vacht, veren of ogen worden in gedetailleerde close-ups weergegeven. In migratie (imperium) wordt een dynamiek gegenereerd die tegelijk meditatief en krachtig is – en volkomen betoverend.